Το κρασί είναι ένα από τα προϊόντα που, όταν είναι να διαλέξεις κάποιο, πονοκεφαλιάζεις. Οι επιλογές είναι άπειρες τόσο στο σουπερμάρκετ όσο και στα εστιατόρια, και είναι τόσο πολλές που λογικό είναι μπερδευόμαστε.
Σ’αυτό το άρθρο, θα αναφέρουμε κάποιες στρατηγικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την επόμενη φορά, ώστε να νιώθετε μεγαλύτερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση στην επόμενη σας επιλογή.
Α) Τι καταλαβαίνουμε από την ετικέτα.
Η ετικέτα μπορεί να μαρτυρήσει αρκετά πράγματα για το κρασί που επιλέγουμε χωρίς καλά καλά να το δοκιμάσουμε.
Συνήθως το όλο πακατζινγκ του κρασιού, από το χρώμα και το σχήμα του μπουκαλιού, οι γραμματοσειρές, το πώμα, είναι παράγοντες που μας δείχνουν το προφίλ του κρασιού και σε ποιο καταναλωτικό κοινό απευθύνεται.
1) Mοντέρνα ετικέτα
Σ αυτή την ετικέτα βλέπουμε έντονα χρώματα, μοντέρνο ντιζάιν, όποτε καταλαβαίνουμε πως το κρασί αυτό ενδεχομένως να έχει πολύ φρούτο και να
προορίζεται για άμεση κατανάλωση.
2) Kλασική ετικέτα
Εδώ βλέπουμε πιο απαλά χρώματα, παραδοσιακά σχέδια, οικογενειακά ονόματα, όποτε καταλαβαίνουμε πως αυτά τα κρασιά ενδέχεται να είναι έτσι πιο πλούσια, να είναι παλαίωσης, να είναι για φαγητό και σίγουρα θα είναι ξηρά.
Συνήθως τα κρασιά π προέρχονται από τον νέο κόσμο έχουν πιο πολύ μοντέρνες ετικέτες ενώ αυτά του παλιού δλδ της Ευρώπης έχουν πιο πολύ παραδοσιακές κλασικές ετικέτες. Τα κρασιά του παλιού κόσμου, συνήθως έχουν υψηλή οξύτητα και όχι πααααρα πολύ έντονο φρούτο, ενώ εκείνα του νέου κόσμου έχουν πιο λίγες ταννίνες, λιγότερη οξύτητα και πολύ περισσότερο φρούτο.
3)Aνοιχτόχρωμη φιάλη
Εδώ αυτό το στιλ το συναντάμε κυρίως για λευκά ή ροζέ κρασιά. Κρασιά με ανοιχτόχρωμες ετικέτες τα οποία μασ προδιαθέτουν ότι σίγουρα δεν θα έχουν βαρέλι, και ότι θα είναι πιο πολύ για άμεση και καθημερινή κατανάλωση.
Β) Το σχήμα της φιάλης.
Και ενώ το σχήμα της φιάλης δεν επηρεάζει τη γεύση του κρασιού, το σχήμα, έχει να κάνει με την ποικιλία των σταφυλιών απ τις οποίες παράγεται το συγκεκριμένο κρασί. Έτσι κάποιες περιοχές παραγωγής κρασιού χρησιμοποιούν συγκεκριμένο σχέδιο φιάλης όπου το σχήμα αυτό έχει καταλήξει να γίνει η ταυτότητα των περιοχών αυτών, κ ένας δείκτης του τι κρασί περιέχει.
1) Bordeaux
Παραδοσιακά το χαρμάνι Καμπερνέ και Μέργο είναι το κρασί του Μπορντό. Ένα κρασί με λίγο πιο συγκρατημένο φρούτο, πιο πολλές τανινες, υψηλή οξύτητα και γενικά πολύ στιβαρό και meat friendly κρασί. Άρα κάθε φορά π βλέπουμε ένα τέτοιο μπουκάλι θα περιμένουμε το κρασί να έχει κ τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά. Αν είναι βέβαια ερυθρό. Το σοβινιον μπλανκ είναι η σήμα κατατεθέν λευκή ποικιλία του Μπορντό όποτε αντίστοιχα θα περιμένουμε ένα κρασί το οποίο θα έχει έντονα πρωτογενή αρώματα, υψηλή οξύτητα και πολλές φορές καθόλου βαρέλι. υπάρχει μια φήμη που λέει πως οι ώμοι της φιάλης, δημιουργήθηκαν για να πιάσουν το ίζημα που θα μπορούσε να συσσωρεύεται συχνά στο παλαιωμένο Μπορντό, ενώ η φιάλη μεταγγιζόταν.
2) Βουργουνδίας
Είναι από τα πρώτα μπουκάλια που πρωτοφτιαχτηκαν κοντά τον 19ο αιώνα και ο λόγος που έχει πιο κυρτά πλαϊνά είναι διότι ήταν πιο εύκολο για τους υαλουργους να το φτιάξουν έτσι τότε. Τα μπουκάλια αυτά χρησιμοποοιηθηκαν από τους οινοπαραγωγούς της Βουργουνδίας, που ήταν οι πρώτοι που έφτιαξαν κρασί από τις ποικιλίες Chardonnay , Pinot noir, όποτε έχει μείνει παραδοσιακά σε αυτές τις φιάλες μέχρι κ σήμερα να εμφιαλώνονται αυτές οι δυο ποικιλίες. Οπότε εκτός από αυτές τισ ποικιλίες όποτε δούμε τέτοια φιάλη για ερυθρό 8α περιμένουμε ένα κρασί που θα έχει έντονο φρούτο, μπορεί το σώμα του να είναι από ελαφρύ μέχρι και πιο πλούσιο, καθώς και έντονη δροσισιτκή οξύτητα.
3) Αλσατίας
Τα ψηλόλιγνα μπουκάλια, συσχετίζονται κυρίως με γερμανικά λευκά κρασιά και πιο συγκεκριμένα το riesling και το gewurstraminer, είτε σε γλυκά είτε ξηρά. Το σχήμα είναι έτσι ψηλόλιγνο, επειδή τότε τα κρασιά μεταφέρονταν στη Γερμανία με καράβια από τον ρηνο ποταμό, με αποτέλεσμα να θέλουν πιο μικρά καράβια κ γ αυτό το λόγο δεν έφτιαχναν τα μπουκάλια πολύ ογκώδη. Όποτε, οποτε δούμε μια τέτοια φιάλη θα περιμένουμε πως το κρασί θα είναι λευκό, αρκετά αρωματικο και ευκολοπιοτο.
Γ) Oι 3 μαγικοί αριθμοί
Ακόμα κ αν καταλήξουμε σε ένα συγκεκριμένο χρωμα κρασιού, από μια συγκεκριμένη περιοχή, και μια συγκεκριμένη ποικιλία ΠΑΛΙ οι επιλογές είναι άπειρες.
Κοιτώντας όμως 3 αριθμούς θα μπορέσουμε να πάρουμε μια γεύση για το τι έχουμε να περιμένουμε.
Αυτά είναι η χρόνια, το αλκοόλ αλλά και την τιμή.
Η χρόνια π αναγράφεται είναι η ημερομηνία τρύγου και όχι εμφιάλωσης. Εκτός αυτού δεν θα πούμε τώρα να ξέρουμε ποια χρόνια ήταν καλύτερη για να αγοράσουμε ένα κρασί.
ΧΡΟΝΙΑ= Γενικά όσο πιο νέο είναι ένα κρασί, τόσο πιο φρουτώδες θα είναι. Οι νύξεις βαρελιού αν έχει περάσει βαρέλι θα είναι πολύ χαμηλές και θα είναι πιο δροσιστικά και έτσι πιο ευκολοπιοτα. Εδώ βρίσκουμε τα οικονομικά κρασιά.
Τα κρασιά τώρα που είναι άνω των 2 ετών από την τρεζουσα χρόνια, είναι αυτά που συνήθως έχουν περάσει βαρέλι. Σ αυτά τα κρασιά το φρούτο πέφτει είναι πιο πολύπλοκα και οι νότες του βαρελιού πιο έντονες. Εδώ βρίσκουμε από τα πιο ακριβά κρασιά.
ΑΛΚΟΟΛ= το αλκοόλ μπορεί να αποτελέσει δείκτη της έντασης τησ γεύσης του κρασιού αλλά και του σώματος του.
Από 13,5% και κάτω, κ όσο γενικότερα λιγότερο αλκοόλ έχει ένα κρασί, τόσο πιο ελαφρύ είναι, πιο υψηλή οξύτητα έχει καθώς και πιο νεαρό είναι.
Από 14% και πάνω, κ όσο περισσότερο αλκοόλ έχει, τόσο πλουσιότερο σώμα έχει το κρασί, με εντονότερα αρώματα φρούτων ή οξιάς, και λιγότερο έντονη οξύτητα.
ΤΙΜΗ= πολλοί θεωρουν ότι το ακριβότερο είναι και το καλύτερο. Ωστοσο υπάρχουν πολλά κρασιά αρίστης ποιότητασ που έχουν προσιτες τιμές.
Γενικότερα σίγουρα η μεγαλύτερη τιμή αντιστοιχεί σε καλύτερη ποιότητα αλλά δεν είναι ανάγκη να αδειάσει και τελείως η τσέπη μασ για να πιούμε ένα καλό κρασί.
Αν θεωρήσουμε ότι η μέση τιμή για ένα καθημερινό κρασί είναι 10 ευρώ, τότε αυτά που αγγίζουν το 15 θα προσφέρουν καλύτερη ποιότητα.
Γενικότερα τα κρασιά που κοστίζουν πολύ ακριβα σίγουρα είναι καλύτερης ποιότητας αλλά δεν σημαίνει ότι θα μας αρέσουν κιόλας περισσότερο από τα οικονομικά.
Στην τελική ο κάθε οινοπαραγωγός κοστολογεί το προϊόν του όπως θεωρεί ο ίδιος σωστά, κ από εκεί κ έπειτα είναι επιλογή τ καταναλωτή και θέμα προσφοράς κ ζήτησης.
Για παράδειγμα ένα ακριβό κρασί μπορεί να προέρχεται από περιορισμένη παραγωγή, με λιγότερα μπουκάλια τα οποία μπορεί να έχουν μεγαλύτερο κόστος, και να είναι κρασιά π παλαιώνουν για πολλά χρόνια πριν βγουν αγορά.
